"¡Que vien la muga!" o una coreana na Xuncarosa

Esto ye una hestoria verídica, qu'asocedió na Xuncarosa:

Fai tanto como tiempu hai que pasaron los años 50 del sieglu pasáu. Una familia a la gueta'l suañu que la siderurxa de les Asturies ufiertaba crució les montañes dende Castiella p'asitiase na Xuncarosa.

Trabayu nun faltaba pero les perres nun sobraben. L'home colaba tolos díes prau p'abaxo pala Ensidesa. La muyer, pa que tola familia pudiere facer usu del "drechu a cocina" de la casa alquilada, llavaba la so ropa, la de la fía y la del home xunta la propia de los caseros que los acoyíen.

La ropa llavábase en ríu. Y al ríu llegábase cruciando praos col barreñu ropa na tiesta y madreñes nos pies. Si les fuerces sobraben, sacábase provechu del viaxe pa llevar a casa calderos d'agua, ente la má y la fía. Anque ello nun yera tarea fácil pa dos castellanes con madreñes.

Nunu de los munchos díes murnios de nublina, d'esos nos que salir de casa yera pola obligación de facelo, la muyer empobinóse sola p'hacia'l ríu, calderu ropa na tiesta, madreñes nos pies. En saliendo de casa, la casera fízo-y la primer alvertencia: "Cuidáu cola muga" y la coreana coló prau p'abaxo. Nel camín, yera fácil atopar otres muyeres y homes faciendo los sos trabayos. Poquiñín a poco, el contautu diariu entamó a crear amistaes qu'anguaño entá se caltienen. Pero esi día, la xente paecía nun querer dexase ver.

En llegando al ríu, un home, con voz de fatiga, nun tardó en dici-y a la probe:

"Señora, ¿onde va? Nun ve que vien la muga"



La señora, acelerando'l pasu y alcordandose de lo que la casera-y alvirtiere al salir de casa, dio priesa pa llavar la ropa. Mentanto, dos homes en caballería, al vela, tornaron a insistir:

"¡Que vien la muga!"

La probe señora metió la ropa en barreñu y, cuando diba enfilar prau p'arriba, la inoportuna nublina d'esi día entamó a soltar orbayu. Pero esa mañana, el prau nun paecía tar empináu pa la muyer.. nun podía perder nin un minutu, la muga taba por venir.

Güei esa coreana, dende la so casa a la vera esi mesmu ríu, cúnta-y al so ñetu, el qu'esto escribe, les vivencies de la so mocedá nuna Asturies que tenía trabayu, suaños, muga y Xuncarosa.

Saludos güelina.